برای سالهای متمادی بر تجارت پیوند متمرکز شده است
انتخاب مواد خام را به شدت کنترل کنید و پایه کاشت را ایجاد کنید
تست آزمایشی استاندارد، تولید با کیفیت بالا
عصاره اپیمدیوم، ما حرفه ای هستیم
عرضه با کیفیت بالا، به ثبت سفارش خوش آمدید!
اخبار
0102030405
NAD+ چیست؟ NAD+ چیست؟——بخش دوم
2024-08-31 10:10:09
NAD+ چه می کند؟ عملکردهای اصلی NAD+ در میتوکندری سلول های سوماتیک منعکس می شود. میتوکندری ها "ایستگاه های انرژی سلول" هستند که با ساخت مولکول ذخیره کننده انرژی آدنوزین تری فسفات (ATP) به سلول انرژی می دهند. در سلول ها، میتوکندری ها ATP را به روش های مختلف می سازند. زنجیره های انتقال الکترون یکی از کارآمدترین راه ها برای ساخت ATP در داخل میتوکندری است که می تواند بیشتر نیازهای انرژی سلول های بدن را برآورده کند. در این فرآیند، کوآنزیم NAD+ به عنوان یک مکانیسم انتقال عمل می کند و الکترون ها را به آنزیم های موجود در میتوکندری می رساند و ATP می سازد. چه زمانیآنها+ الکترون ها را می پذیرد، یک یون هیدروژن با بار مثبت به ساختار NAD+ اضافه می شود تا به NADH تبدیل شود. سپس NADH الکترون ها را به آنزیم های دیگر منتقل می کند و یون های هیدروژن آزاد می کند و NADH را به NAD+ تبدیل می کند. پس از انتقال الکترون ها، NAD+ وظیفه خود را به پایان رساند. الکترون‌ها به آنزیم‌های موجود در میتوکندری می‌پردازند که به‌طور منظمی برای انتقال الکترون‌ها از یک آنزیم به آنزیم دیگر تا رسیدن به مرحله نهایی، ATP Synthase، که ATP را می‌سازد، قرار می‌گیرند. در نهایت، ATP به سراسر سلول فرستاده می شود و انرژی را تامین می کند. به طور خلاصه، NAD+ یک حامل مهم انتقال الکترون است که زنجیره انتقال الکترون را آغاز می کند که میتوکندری ها را به سمت تولید و تامین انرژی سوق می دهد.
NAD+، polyADP-ribose polymerase (PARP) و Sirtuinsآنها+ علاوه بر ATP Synthase با سایر آنزیم ها تعامل دارد. به عنوان مثال، سیرتوئین ها که سلول ها را تنظیم می کنند و PARP ها که DNA را ترمیم می کنند، هر دو به NAD+ برای کمک به عملکرد آنها نیاز دارند. پرخوری، نوشیدن، کم خوابی، ورزش نکردن و عفونت های ویروسی می تواند باعث کاهش سطح NAD+ در بدن شود، بنابراین میتوکندری می تواند بیش از حد انرژی تولید کند و به سلول ها آسیب برساند. سیرتوئین ها و PARP ها نقش مهمی در ترمیم سلول ایفا می کنند. برخلاف ATP Synthase، نقش NAD+ در Sirtuins انتقال الکترون نیست، بلکه استفاده از NAD+ به عنوان کوآنزیم در فرآیند استیل‌زدایی است. PARP استفاده می کندآنها+ برای کمک به فرآیند ریبوسیلاسیون. این دو فرآیند با کمک NAD+ اولین گام در یک برنامه مهم برای مقابله با استرس سلولی و ترمیم DNA هستند.
چرا NAD+ مهم است؟
NAD+ یک کوآنزیم مهم است که به بدن ما کمک می کند انرژی تولید کند و بسیاری از فرآیندهای سلولی دیگر را انجام دهد. به سادگی کشیدن هوا به داخل ریه ها یا پمپاژ خون به قلب، مواد شیمیایی درگیر به آن بستگی داردآنها+ با این حال، نقش NAD+ در تولید انرژی مدتی طول کشیده تا توجه عمومی را به خود جلب کند. NAD+ اولین بار در سال 1906 توسط دانشمندان آرتور هاردن و ویلیام جان یانگ در حین مطالعه فرآیند تخمیر کشف شد. بعدها، آرتور هاردن کار قبلی لویی پاستور را در مورد مخمر ادامه داد و سعی کرد درک بهتری از فرآیندهای متابولیک آن به دست آورد. متاسفانه این تحقیق چندان مورد توجه عموم قرار نگرفته است. اگرچه این یافته ها یک کشف بزرگ برای جامعه علمی است، اما اهمیتآنها+ هنوز واقعاً کشف نشده است.
با ما تماس بگیرید
تلفن همراه: 86 18691558819
Irene@xahealthway.com
www.xahealthway.com
ویچت: 18691558819
واتساپ: 86 18691558819
تلفن همراه: 86 18691558819
Irene@xahealthway.com
www.xahealthway.com
ویچت: 18691558819
واتساپ: 86 18691558819
در دهه 1930، پلاگر (همچنین به عنوان "زبان سیاه" شناخته می شود) در جنوب ایالات متحده موج می زد که تحقیقات را سرعت بخشید. پلاگر یک بیماری کشنده است که باعث تحریک پوست، اسهال، اختلالات شناختی و زخم های دهان و سایر علائم می شود. در آن زمان جوزف گلدبرگر متوجه شد که پلاگر ناشی از کمبود ویتامین B3 است. آزمایشات او نشان داد که خوردن شیر و مخمر علائم را از بین می برد. سرانجام، کار جوزف گلدبرگر منجر به فرمولاسیون نیاسین، اولین شکل ویتامین B3 شد. نیاسین به یک ماده مغذی موثر در درمان پلاگر تبدیل شد و بیماران پس از چند روز مصرف نیاسین بهبود قابل توجهی در وضعیت خود نشان دادند. موفقیت این کشف دانشمندان را بر آن داشت تا تحقیقات خود را در این زمینه تجدید کنندآنها+ خوشبختانه پلاگر دیگر یک بیماری رایج نیست. با این حال، تحقیقات در مورد پیری نشان می‌دهد که سلامت میتوکندری در بحث NAD+ از اهمیت بالایی برخوردار است. حسینا مسعودی، از دپارتمان فارماکولوژی در دانشگاه نیو ساوت ولز، و تیمش کشف کردند که چگونه متابولیسم NAD با افزایش سن تغییر می کند. مطالعات نشان داده است که سطح NAD+ انسان پس از 40 سالگی بیش از 50 درصد کاهش می یابد و کاهش سطح NAD+ ارتباط نزدیکی با کارایی میتوکندری دارد. در این موج رونق NAD+، مطالعات مربوط به NAD+ ابتدا راه موثرتری برای افزایش سطح NAD+ - Nicotinamide riboside پیدا کرده اند. تا به حال، ما اطلاعات بیشتری در مورد علم پشت NAD+ و نقش و عملکرد آن در بدن خود داریم. انتظار می رود تحقیقات بیشتر برای ارائه اخبار دلگرم کننده ای که پدیده طبیعی پیری سلول های انسانی را به چالش می کشد، ادامه یابد.
